27 آوریل 2024- دیابت نوع 2 (T2DM) وضعیتی است که با یک حالت پروترومبوتیک، پیش التهابی و هیپوفیبرینولیتیک مشخص می شود. با این حال، رابطه بین دیابت نوع 2 و آمبولی ریه (PE) نامشخص است. آمبولی ریه، یک بیماری قلبی عروقی شایع است که می تواند عواقب بالینی جدی داشته باشد. با وجود این، بسیاری از بیماران در معرض خطر PE در ویزیت های بالینی معمول شناسایی نمی شوند.

بر اساس مطالعه ی اخیراً منتشر شده در Medicinski Glasnik، وجود T2DM در بیماران مبتلا به آمبولی ریه با خطر بیشتر مرگ و میر و عوارض مرتبط است. شناسایی عوامل خطر برای کاهش این خطر بسیار مهم است. مارکرهای تروپونین، دی دایمر، پروترومبوتیک و پیش التهابی به پیش بینی نتایج کوتاه مدت برای این بیماران کمک می کنند.

این مطالعه ارتباط بین T2DM و آمبولی ریه را بررسی کرد و ارزش پیش آگهی تروپونین، D-dimer، نشانگرهای پروترومبوتیک و پیش التهابی را در بیماران مبتلا به T2DM تعیین نمود. 305 بیمار مبتلا به آمبولی ریه شامل 165 مبتلا به دیابت نوع 2 و 140 بیمار بدون دیابت (گروه شاهد) در این مطالعه بررسی شدند. داده ها از می 2018 تا می 2023 جمع آوری شد و پارامترهای مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته های کلیدی این مطالعه به شرح زیر است:

•  بیماران مبتلا به دیابت نوع 2سطح بالاتری از تروپونین، D- دایمر، CRP، اسید اوریک، فیبرینوژن و HOMA-IR را نشان دادند و عوارض شدیدتر و میزان مرگ و میر بالاتری را طی ده روز پس از پذیرش در بیمارستان تجربه کردند.

•  تروپونین و دی-دایمر پیش بینی کننده قابل توجه PE در دیابت نوع 2 بودند. این بیماران همچنین دارای اندازه ی دور کمر و BMI به مراتب بالاتری بودند.

•  بیماران PE مبتلا به دیابت نوع 2 ، دارای کلسترول تام، کلسترول LDL، تری گلیسیرید و گلوکز بالاتر و کلسترول HDL پایین تری بودند.

•  شانس مرگ در بیماران PE مبتلا بهT2DM در مقایسه با افراد مبتلا به آمبولی ریوی بدون دیابت نوع 2، 4.38 برابر بیشتر بود.

محققان گفتند: نتایج نشان می دهد که ارتباط قابل توجهی بین آمبولی ریوی و دیابت نوع 2 وجود دارد که به عوامل خطر بالقوه برای این جمعیت از بیماران اشاره می کند. یافته‌های ما نشان می‌دهد که مطابق با مطالعات قبلی، اندازه‌گیری مقادیر تروپونین در بیماران مبتلا به آمبولی ریوی و دیابت نوع 2می‌تواند به تشخیص بیماران با خطر بالا و متوسط از افراد کم خطر کمک کند. این می تواند تروپونین را به ابزاری ارزشمند برای ارزیابی خطر و تشخیص زودهنگام PE در این گروه تبدیل کند.

دو محدودیت عمده ی این مطالعه شامل یک گروه کوچک از یک مرکز واحد، و تمرکز بیشتر بر نشانگرهای آزمایشگاهی و حجم نمونه کوچک بود.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/troponin-and-d-dimer-significant-predictors-of-pulmonary-embolism-in-t2dm-reveals-study-127635